-
1 hydria
hydria ae, f, ὑδρία, a jug, ewer, urn: argenteae: in hydriam sortīs conicere.* * *water-pot; (esp. ornamental and used for temple offerings) -
2 scaphium (scapium)
scaphium (scapium) ī, n, σκαφίον, a boat-shaped drinking-vessel, ewer, basin: scaphia aurea.—A chamber-pot, Iu. -
3 urceus
-
4 aqualis
-
5 aqualis
ăquālis, e, adj. [aqua]I.Of or pertaining to water; nubes aquales, Varr. ap. Non p. 46, 2.—Hence,II.Subst ăquā-lis, is, comm (sc. urceus or hama), a vessel for washing, a basin, wash-basin, ewer ab aquā aqualis dictus, Varr L L. 5, §119 Müll pertusi, Cat. ap. Fest p 169 Müll.: dare aqualem cum aquā,
Plaut. Curc. 2, 3, 33. bilibris aqualis, id. Mil. 3, 2, 39. -
6 Hydria
hydrĭa, ae, f., = hudria (a water-pot; hence, in gen.), a jug, ewer, urn:II.argenteae,
Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47:in hydriam sortes conicere,
id. ib. 2, 2, 51, §127: farris,
Sulp. Sever. Hist. Sacr. 1, 43. Of the cinerary urns in tombs, Inscr. Orell. 4546 sq.—Hydria, a comedy of Menander, Quint. 11, 3, 91. -
7 hydria
hydrĭa, ae, f., = hudria (a water-pot; hence, in gen.), a jug, ewer, urn:II.argenteae,
Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47:in hydriam sortes conicere,
id. ib. 2, 2, 51, §127: farris,
Sulp. Sever. Hist. Sacr. 1, 43. Of the cinerary urns in tombs, Inscr. Orell. 4546 sq.—Hydria, a comedy of Menander, Quint. 11, 3, 91. -
8 manale
1.mānālis, e, adj. [mano], flowing (ante-class.): manalem fontem dici pro eo, quod aqua ex eo semper manet, Paul. ex Fest. p. 128 Müll.; cf. id. p. 157 ib.:2.manalem vocabant lapidem etiam (cf. another signif. in the foll. art.) petram quandam, quae erat extra portam Capenam juxta aedem Martis, quam cum propter nimiam siccitatem in Urbem protraherent, insequebatur pluvia statim,
id. p. 128 ib.; cf.: manalis lapis, qui tunc movetur, cum pluviae exoptantur, Varr. ap. Non. 547, 10, and Fulg. Expos. Serm. p. 559, 16 sq.—Hence, subst.: mānāle, is, n., a ewer, Varr. ap. Non. 547, 9; cf. aquaemanalis.Mānālis, e, adj. [Manes], of or belonging to the Manes: Manalem lapidem putabant esse ostium Orci, per quod animae inferorum ad superos manarent, qui dicuntur manes, Paul. ex Fest. p. 128, 14 Müll. (perhaps from the same origin as the preceding word). -
9 Manalis
1.mānālis, e, adj. [mano], flowing (ante-class.): manalem fontem dici pro eo, quod aqua ex eo semper manet, Paul. ex Fest. p. 128 Müll.; cf. id. p. 157 ib.:2.manalem vocabant lapidem etiam (cf. another signif. in the foll. art.) petram quandam, quae erat extra portam Capenam juxta aedem Martis, quam cum propter nimiam siccitatem in Urbem protraherent, insequebatur pluvia statim,
id. p. 128 ib.; cf.: manalis lapis, qui tunc movetur, cum pluviae exoptantur, Varr. ap. Non. 547, 10, and Fulg. Expos. Serm. p. 559, 16 sq.—Hence, subst.: mānāle, is, n., a ewer, Varr. ap. Non. 547, 9; cf. aquaemanalis.Mānālis, e, adj. [Manes], of or belonging to the Manes: Manalem lapidem putabant esse ostium Orci, per quod animae inferorum ad superos manarent, qui dicuntur manes, Paul. ex Fest. p. 128, 14 Müll. (perhaps from the same origin as the preceding word). -
10 manalis
1.mānālis, e, adj. [mano], flowing (ante-class.): manalem fontem dici pro eo, quod aqua ex eo semper manet, Paul. ex Fest. p. 128 Müll.; cf. id. p. 157 ib.:2.manalem vocabant lapidem etiam (cf. another signif. in the foll. art.) petram quandam, quae erat extra portam Capenam juxta aedem Martis, quam cum propter nimiam siccitatem in Urbem protraherent, insequebatur pluvia statim,
id. p. 128 ib.; cf.: manalis lapis, qui tunc movetur, cum pluviae exoptantur, Varr. ap. Non. 547, 10, and Fulg. Expos. Serm. p. 559, 16 sq.—Hence, subst.: mānāle, is, n., a ewer, Varr. ap. Non. 547, 9; cf. aquaemanalis.Mānālis, e, adj. [Manes], of or belonging to the Manes: Manalem lapidem putabant esse ostium Orci, per quod animae inferorum ad superos manarent, qui dicuntur manes, Paul. ex Fest. p. 128, 14 Müll. (perhaps from the same origin as the preceding word). -
11 urceum
-
12 urceus
См. также в других словарях:
Ewer — „Jonas von Friedrichstadt“ im Hafen von Pellworm … Deutsch Wikipedia
Ewer — 〈m. 3; nddt.〉 Küstensegler mit flachem Boden u. mit Seitenschwert [<mnddt. evar, ever, fläm. envare <altsächs. *envaro „Schiff, das nur ein Mann führt“] * * * Ewer, der; s, [mniederd. ēver, ēvar, älter: ē(i)nvār, eigtl. = Schiff, das… … Universal-Lexikon
Ewer (Begriffsklärung) — Ewer bezeichnet: einen Schiffstypen, siehe Ewer Ewer ist der Familienname folgender Personen: Wolfgang Ewer (* 1955), deutscher Jurist Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit de … Deutsch Wikipedia
Ewer — Ew er ([=u] [ e]r), n. [OF. ewer, euwier, prop. a water carrier, F. [ e]vier a washing place, sink, aigui[ e]re ewer, L. aquarius, adj., water carrying, n., a water carrier, fr. aqua water; akin to Goth. ahwa water, river, OHG. aha, G. au, aue,… … The Collaborative International Dictionary of English
Ewer — Sm Flußfahrzeug auf der unteren Elbe per. Wortschatz fach. ndd. (13. Jh., Standard 18. Jh.) Stammwort. Niederdeutsches Wort (mndl. ever) zu fläm. envare Ein fahrer . Benennungsmotiv unklar ( Schiff, auf dem nur ein Mann fährt ? Oder Klammerform… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Ewer — Ewer, ein einmastiges Transportfahrzeug auf der Elbe, daher: Ewerführer, Besitzer eines Ewers. Ewertuch, Segelleinwand von Hanf, leichterer Art, für kleine Boote, od. Bram u. Oberbramsegel, s.d. Ewersegel (Luggersegel), Raasegel, die auf Ewern od … Pierer's Universal-Lexikon
Ewer — (Ever), ein und zweimastiges (Besan E.) Fahrzeug mit flachem Boden zur Fluß und Küstenfahrt sowie zur Fischerei. Ewerführer, in Hamburg die Führer der Schuten. Der Ewerkahn hat die Bauart des Ewers, besitzt aber Kahnluken. Tonnengehalt 40–60 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ewer — (Ever), kleine Küstenfahrzeuge an der deutschen Nordseeküste, mit flachem Boden … Kleines Konversations-Lexikon
Ewer, Ever — Ewer, Ever, in Norddeutschl. flaches Transportfahrzeug mit 1 Maste … Herders Conversations-Lexikon
ewer — early 14c., from Anglo Fr. *ewiere, O.Fr. eviere water pitcher, parallel form of aiguiere (Mod.Fr. aiguière), from fem. of L. aquarius of or for water, from aqua water (see AQUA (Cf. aqua )) … Etymology dictionary
Ewer — Ewer, der; s, (norddeutsch für kleines Küsten[segel]schiff) … Die deutsche Rechtschreibung